5 Aralık 2013 Perşembe




hayat ne tuhaf...
bu şalla bere örüleli çok zaman oldu.geçen yıl mart nisan ayı gibiydi.ne kadar zor bir dönemdi benim için.tayinim izmir'e çıkmış ,evimi izmire yollamıştım.çalıştığım kurum ilişiğimi kesmeyeceğini,beni bekleteceklerini söylüyordu.ben görümcemin evinde öyküyle kalıyordum.eşim izmir'de.belirsiz bir tarihi bekliyorduk.bu şalla bere o zamanki müdürüm için örülmüştü.yani bu cümleyi yazmak için nerelerden nerelere geldim değil mi?
insan ne zaman bir sıkıntı yaşasa o an  en büyük sıkıntısı oymuş gibi geliyor.halbuki herşey eninde sonunda bir sonuca varıyor.iyi veya kötü.sen o zaman üzüldüğünle kalıyorsun.o sıkıntı geçiyor ve üstüne neler neler yaşıyorsun.geçmez dediğin bitmez dediğin ne varsa geçiyor,bitiyor.
2006 yılından beri ailecek zor günler,büyük kayıplar yaşadık.önce ananemi, ardından dedemi ve şimdi de teyzem...yaklaşık 4 yıldır mücadele ettiği kanser hastalığı onu yendi.onu bizden ayırdı.üzgünüm çok üzgünüm.sanırım bunu kelimelere dökmem çok ama çok zor...

3 yorum:

  1. Rabbim mekanını cennet etsin çok üzüldüm umarım her şey yoluna girer

    YanıtlaSil
  2. Kuzum,başınız sağ olsun... Siz sağ olun, bütün melek büyüklerimiz yine bizimle... Öykümü,Minnoşumu da çok öperim... Her zaman buradayım biliyorsun,ne zaman istersen...

    YanıtlaSil

yorumlarınız için çok teşekkür ederim:)