22 Kasım 2009 Pazar

sokaktaki kediciklerim


bu iki kedicik bizim bahçede beslediğimiz kedicikler.beyaz olan dişi.doğum yapmış.yavruları da geziniyor ortalıkta.tekir olan erkek.ben buraya yeni geldiğimde küçücüktü.bahçede bir sürü kedi var.hele yavrular inanılmaz sevimli.ama en çok bu ikisi bize misafirliğe geliyor.hergün pişirdiğim yemekten koyuyorum camın önüne.süt ve su da koyuyoruz.artık bize alıştılar.şımarıklık bile yapıyorlar bize.
minnoş bu duruma gıcık oluyor.kıskanıyor.ankara'da 4.katta oturduğumuz için camdan baksa bile kedileri görmüyordu.burda bahçe katı olduğu için camdan bakarken kedileri görüyor.tıslıyorlar karşılıklı.ilk gördüğünde camdan dokunmaya çalışıyordu,kokluyordu.bizim beslediğimizi farkedince tıslamaya başladı.bana da pati attı bir kere kızıp.


ne tuhaf değil mi?tek farkları onların dışarda bizimkinin içerde olması.dünyanın adaletsizliği karşısında insan bazen korkuyor.sokakta yaşayan her canlı için hayat gerçekten zor.bu soğuk günlerde aç,üzerinde doğru düzgün giysisi olmayan ne çok insan var kimbilir.benim bulunduğum yerde(şehir merkezi dışında bir kampüs içindeyiz.in cin top oyunuyor.) böyle bir durum olmadığı için hayvanlara yardımcı olmaya çalışıyorum ben de.hiçbir yemeğimi çöpe atmıyorum.yemekteyiz programında da artık yemekler barınaklara götürülüyormuş.umarım göstermelik değildir.gerçekten barınaklara gidiyordur.bir sürü insan açken milletin yemeklerin ucundan azıcık yiyip beğenmemesi çıldırtıyor zaten beni.

4 yorum:

  1. duyarlı arkadaşım benim, harikasın sen. her yediğim lokmada dua ediyorum " Allahım sen olmayanlara da ver" diye. Kışın her gece dua ediyorum " Allahım halimize şükür sen dışarıda olanlara yardım et" diye. Yapabileceklerimiz en azından bireysel olarak çok sınırlı. Hele ki günümüzde herkes geçim derdine düşmüşken. Her ilde ( ne kadar büyük ve gelişmiş olsa da) ihtiyacı olan insanlar var. Şehir büyüyüp geliştikçe, sokakta kalan insan sayısı buna orantılı artıyor... Memlekette bilmediğimiz, adını sanını duymadığımız ne zenginler var, herkes birbirine yardım etse ölmezler ya... Çok içim dolu bu konuda... Öpüyorum sizi, Uygar'a çok selam.

    YanıtlaSil
  2. ah canım benim söylenecek çok şey var.benim de içim öyle dolu ki.ben de hep aynı duaları ediyorum.her gün şükrediyorum.şu an yaşadığımız birsürü zorluğa rağmen birçok insandan iyi durumdayız.buraya öyle öğrenciler geliyor ki daha 18-19 yaşında nezorluklar çekiyorlar.onlar gidiyor.ben gizlice ağlıyorum:(

    YanıtlaSil
  3. Oy benim duyarlı arkadaşım.İyiler olmazsa ne olurdu bu memleketin hali!
    Sevgiler...

    YanıtlaSil
  4. blogları gezinirken hayvansever insanları görmekten çok mutlu oluyorum:)bu masumlarda birilerinin merhametine muhtaç,hepimizin duyarlı olması gerek ama merhamet kavramı aileden öğrenilen birşey..herkes öğrenemiyor şükür ki bize öğretmiş ailelelrimiz..

    YanıtlaSil

yorumlarınız için çok teşekkür ederim:)