20.12.2013

adet yerini bulsun diye yılbaşı ağacımızı kurduk,süsledik.öykü'nün her sabah uyanıp müyel baba bana sürpriz getirmiş mi diye heyecanla kalkışı var görülmeye değer. müyel baba ona kedili ev botu  getirdi şimdiden.

becerikli arkadaşım ekin'in hediyesi keçe kalbim.çok seviyorum onu:)

öykü'ye yazın bu kedili  toka düzenleyici yapmıştım.hep ben topluyorum tokaları. bari kolaylık olsun diye yaptım.minik cadının en büyük zevki benim özene bözene dizdiğim tokaları bir çırpıda çıkarıp çantasına koymak.düzen müzen hak getire.

minnoşsuz bir yazı olmasın.çilekeş yavrum bizimle birlikte 6.evi.yeni eve alıştı.ağaçlardaki kargalar uçtukça odalar arasında koşturuyor. bizi güldürüyor.o ıslak burnunu yiycem minnoş senin:)

yeni birşey yok bari eskilerden paylaşalım

yine çok önce yapılmış bir atkı bereyle bloguma yazı yazıyorum.Aralık ayındayken yayınlayayım dedim daha fazla bekletmeden.eski işyerimde arkadaşıma ördüğüm bir takımdı.youtube'dan videoları izleye izleye ördüm.videolar gerçekten çok faydalı oluyor.bu zamana kadar yapmadığım bir modeldi.kolaydı ama şimdi nasıl yapıldığını bile hatırlamıyorum.nerdeyse üstünden 10 ay geçti.

şehir değişikliği,tekrar  taşınma,cenaze derken hiçbirşey yapamaz oldum. yünlerimi, keçelerimi dolaba özenle yerleştirdim.neler yapmak istiyorum aslında.maymun iştahlıyım biraz da.evde her malzeme olsun istiyorum.birgün gelir yaparım elbet.her akşam bugün yapacağım birşeyler diyerek gidiyorum eve.ama sonra o enerjiyi kendimde bulamıyorum.aslında örgü örmek terapi gibi geliyor.örsem çok güzel olacak.öykü'ye kapı süsü yapacağım.ne zamandır istiyor balerinli.elbet birgün yapacağım.ama o hala balerinli mi isteyecek ondan emin değilim. birgün pony'li diyor birgün hellokitty'li. ah güzel kızım anneciğin neler yapmak istiyor sana da işte bazen olmuyor.bebek yapmaya başlamıştık eski evde.üstüne ağır biri mi geldi yoksa ben zaten ağırmıydım bilmiyorum.keçeleri heyecanla aldım.heyecanla kestim.iş dikme kısmına gelince heyecanımı kaybettim.tipik bir koç burcu:)

işyerinden bloglara yorum yapamıyorum malesef.öyle güzel işler var ki.neler yazmak istiyorum ama engellendiği için hiçbirşey yazamıyorum:(  onları gördükçe şevk geliyor.en iyisi bu akşam yapayım ben birşeyler:)

hayat ne tuhaf...
bu şalla bere örüleli çok zaman oldu.geçen yıl mart nisan ayı gibiydi.ne kadar zor bir dönemdi benim için.tayinim izmir'e çıkmış ,evimi izmire yollamıştım.çalıştığım kurum ilişiğimi kesmeyeceğini,beni bekleteceklerini söylüyordu.ben görümcemin evinde öyküyle kalıyordum.eşim izmir'de.belirsiz bir tarihi bekliyorduk.bu şalla bere o zamanki müdürüm için örülmüştü.yani bu cümleyi yazmak için nerelerden nerelere geldim değil mi?
insan ne zaman bir sıkıntı yaşasa o an  en büyük sıkıntısı oymuş gibi geliyor.halbuki herşey eninde sonunda bir sonuca varıyor.iyi veya kötü.sen o zaman üzüldüğünle kalıyorsun.o sıkıntı geçiyor ve üstüne neler neler yaşıyorsun.geçmez dediğin bitmez dediğin ne varsa geçiyor,bitiyor.
2006 yılından beri ailecek zor günler,büyük kayıplar yaşadık.önce ananemi, ardından dedemi ve şimdi de teyzem...yaklaşık 4 yıldır mücadele ettiği kanser hastalığı onu yendi.onu bizden ayırdı.üzgünüm çok üzgünüm.sanırım bunu kelimelere dökmem çok ama çok zor...

hatıra defteri

bu defteri yapalı o kadar çok zaman oldu ki.öykü'nün 1.ve 2.doğum günlerine ait peçeteler,süsler,not kağıtları,o güne ait ıvır zıvırları yapıştırdım.eva süngerle de kapak yaptım.baktıkça o iki günü hatırlıyorum.nasıl geçiyor zaman.öykü hanıma hatıra olsun.görsün, bilsin o da hatıralarına sahip çıksın.

hayvan sevgisi

parkta baktığımız yavrucuk.ne yazık ki kayboldu:(

ikisinin uslu,minnoş halleri ne yazık ki ben fotoğrafı çekene kadar.öykü yastığı çekiveriyor hayvanın altından

ponyleri izlediğimizden beri at merakı başladı.taypark'ta belli zamanlarda çocuklara at bindiriyorlar.midillilere bindirmiyorlar diye üzülüyor ama ben büyük ata biniyorum ,büyüdüm diye de seviniyor.

 sokaktaki kediciklerim.beni gördüler mi koşturarak bir gelişleri var.ve öyküyü görünceki kaçışları:)

akvaryum aldık biz.ilk gün bütün balıklar öldü.pek üzüldük.uzun zamandır iki balıkla birlikteyiz.

neşeli oyuncaklar hediye çekilişi

valla bu çekilişe öykü için katıldım.bunların hepsini bir arada görse çıldırır eminim.baksanıza ne cici şeyler var neşeli oyuncakların çekilişinde

keçe kapı süsü

arkadaşımın oğlunun doğum günü için yaptığım kapı süsü.

sesiberden gelen kırpık keçeleri de kullandım.

zaten o keçeler en büyük oyunumuz.

hergün döküp oynuyoruz.

" toka yapıyorum anne " demez mi bir de.

İzmir'e de sonbahar geldi.

2 gündür yağmur yağıyor.

Hava soğudu bir anda.

Daha Pazar denize giriyorduk ya:(

keçeler

 ınstagramda sesiber'e keçe artıkları olup olmadığını sormuştum.

bir kere blogunda duyuru yapmıştı.çekilişle yollamıştı çünkü.

o da sağolsun renk renk keçeler yolladı.

öykü bayıldı bu işe.

her gün döküp oynuyor onlarla.

burası benim evim diyor.

oyuncaklarının üstüne koyuyor parçalardan.çok eğleniyoruz.

çiçekler,kalpler,kediler,kuşlar kestik.gökkuşağı yaptık.

 keçelerle birlikte bir de bu cici iğnedenlik geldi.bayıldık bayıldık:)

çok teşekkür ederiz:)

çok sevdiğim bir arkadaşım evleniyor bu hafta sonu.

istanbul'da olduğu için gidemeyeceğim yanına.

ben de kendime göre bir çeyiz hazırladım ona.

bana gönderseler ben çok mutlu olurdum.

hepsini sevdim sevdim yolladım arkadaşıma

iyi günlerde kullansın,mutlu olsun diye.

hazırladığım ciciler : kapı süsü,mutfak havluları,çerçeve magnet, koltuk örtüsü.

havluları keçe ile süslemeyi çok sevdim.gittim biraz daha havlu aldım.

çerçevenin içine sevdiğim bir fotoğraflarını koyup yolladım.

kırmızı kurdelesiz çeyiz olmaz:)

meraklı eller:)

örgü sezonu açıldı

çok sevdiğim bir arkadaşım bu ay sonunda evleniyor.

ne yazık ki nikahına gidemeyeceğim.hediyelerimi hazırladım.

koltukları bu tonda olacakmış.renklerini ona göre seçtim.

örtünün dört köşesine kalp ördüm.

yeni evlenecek birine ördüğüm için olsa gerek diğer örgülere göre daha heyecanla ördüm bu örtüyü.

örerken öykü ve minnoşun yardımlarını yadsıyamam.

çıldırttılar beni.biri ipi kemirir,ip her hareket ettiğinde kucağıma tırnaklarını geçirir

diğeri bütün salona,masaya,sandalyelere dolamış ipi,buradan geçiş yok minnoş diyor.

"anne minnoşa birşey söyle patisini sokuyor içeri"

ikisine rağmen ördüm, bitirdim.

mutluyum:)

küçük işler

öyküyle birlikte yaptığımız keçe çalışmaları.

yaptığımız derken aman parmağını kesme,makas öyle tutulmaz çocuğum,öykü getirirmisin iplerimi buraya şeklinde cümleler eşliğinde.

bunları yaptığımızda daha da küçüktü.5-6 ay önce.

bisküvi adamın gözleri yok,öykü yoldu çünkü:(

anne şunu da yapalım, anne bunu da yapalım yaptık. sonuç arada bir aklına gelirse bakıyor.

 her gelene" annem yaptı bunları" diyerek gösterişi  yok mu herşeye değiyor işte.

şimdi de bebek yapmaya çalışıyoruz.

her akşam anne bebeği yaptın mı diye soruyor.

üstüne ağır biri mi geldi bilmiyorum başlayamıyorum bir türlü bebeğe.

elime alınca kestiğim parçaları içim daralıyor.bırakıp başka bir iş yapıyorum.

örtü ördüm bitirdim,kapı süsü yaptım bebekte bir gelişme yok o derece yani:)