arkadaşımın oğluna yaptığı çanta.
sevdiği şeyleri yanında taşımaya bayılan bir çocuk olunca
böyle bir çanta dikmek kaçınılmaz oldu tabii.
♥
haftaya yıllık izne ayrılıyorum.
ilk defa kızımla tatil yapacağız.
bakalım nasıl birşey çocukla tatil?
bavul sayımız,ıvır zıvırımız arttı tabii.
ve her tatile gittiğimizde yaşadığımız sıkıntı.
minnoşu nereye bırakacağız?
veteriner pansiyonuna bırakmaya gönlüm el vermiyor.
10 gün nerdeyse kafeste kalacak.
önceden bir arkadaşımız bakıyordu.
hiç problem olmuyordu.
o da taşındı.
tam da iyileşti derken tekrarlarsa diye endişeleniyorum.
1 aydan uzun süredir kriz yaşamıyor maşallah.
psikolojik bir durummuş bence.
sara krizi değil.
onu bırakınca yine aynı şeyin omasından korkuyorum.
o zaman otur oturduğun yerde gitme bir yere diyeceksiniz
o da olmuyor.
of of
nefret ediyorum bu durumdan.
♥
bu aralar hiç yazasım gelmiyor.
bir iş de yapamıyorum.
her yaptığım iş yarım yamalak bekliyor.
işten geldikten sonra yatana kadar
kızımla ilgileniyorum.
dışarı çıkıyoruz.
bahçede oynuyoruz.
merkezden uzak, yerleşimin olmadığı bir yerde yaşadığımız için
ben ne kadar bu mahrumiyetlikten bunalsam da
kızım dışarı çıkınca burdaki çalışanlarla oynayıp mutlu oluyor.
yemeklerine ortak oluyor.
onlara her istediğini yaptırtıyor.
o işaret parmağı yok mu
herşeyi o parmakla hallediyor.
kedilere gidelim,topla oynayalım
her istediğini işaret parmağını göstererk anlatıyor.
♥
artık yürümeye de başladı ki sormayın
bebek arabasını sürüyor.
bebeğine ee diyerek ,sütünü içirerek uyutuyor.
öyle şirinlikler yapıyor ki.
onu her geçen gün daha da çok seviyorum♥
Allah ayırmasın kimseyi çocuğundan.